Συναισθηματική αγωγή

Συναισθηματική αγωγή
Οι καιροί που ζούμε είναι δύσκολοι, τόσο για τα παιδιά όσο και για τους γονείς. Οι δυσκολίες που παρουσιάζουν τα παιδιά μας έχουν αυξηθεί σε συχνότητα και ένταση και πολλοί γονείς δεν ξέρουν πώς να τις αντιμετωπίσουν. Νιώθουν ότι, οι αλλαγές στη φύση της παιδικής ηλικίας είναι τόσο μεγάλες, σε βαθμό που να μην μπορούν να τις χειριστούν και αυτό τους οδηγεί συχνά σε αδιέξοδο.
Η νέα πραγματικότητα σπρώχνει τους γονείς σε μια διαρκή αναζήτηση πιο αποτελεσματικών τρόπων διαπαιδαγώγησης. Η πληθώρα αντικρουόμενων γνωμών, που εστιάζονται κυρίως στην αντιμετώπιση της προβληματικής συμπεριφοράς των παιδιών, προκαλεί περισσότερη σύγχυση στους γονείς παρά καθοδήγηση.
Οι γονείς φαίνεται να έχουν ανάγκη από «τεχνικές», που να τους βοηθούν να κατανοήσουν τα παιδιά τους και να αποκαταστήσουν μαζί τους μια ποιοτική και διαρκή επικοινωνία. Να μπορούν δηλαδή να τα καθοδηγούν, με στόχο την κοινωνική και συναισθηματική τους ανάπτυξη και ωρίμανση.
Συχνά οι συμβουλές που δίνονται στους γονείς, αγνοούν τον κόσμο των συναισθημάτων. Βασίζονται σε θεωρίες ανατροφής των παιδιών, πλείστες από τις οποίες αποδίδουν ιδιαίτερη προσοχή στην κακή συμπεριφορά και παραγνωρίζουν τα συναισθήματα που κρύβονται πίσω από αυτή.
Οι περισσότεροι γονείς πιστεύουν ότι ο ρόλος τους είναι να βοηθήσουν τα παιδιά τους να αναπτυχθούν σύμφωνα με τα δικά τους ενδιαφέροντα και τις δικές τους ανάγκες και επιθυμίες. Πέρα από το να δημιουργήσουν υπάκουα και παθητικά άτομα, επιθυμούν να πετύχουν πολύ περισσότερα για τα παιδιά τους ή μέσω των παιδιών τους.
Επιδιώκουν να τα μεγαλώσουν εξασφαλίζοντάς τους δεξιότητες ενός υπεύθυνου αυριανού πολίτη, που θα μπορεί να κάνει τις δικές του επιλογές, που θα έχει καλές σχέσεις και θα χαίρεται τη ζωή του.
Μέσα από τη μακρόχρονη εμπειρία μου με γονείς και παιδιά, διαπίστωσα ότι, η επίδειξη ενδιαφέροντος και αγάπης από μόνη της δεν είναι αρκετή. Πολλοί γονείς που αγαπούν τα παιδιά τους και ενδιαφέρονται γι΄ αυτά, όταν έρχονται αντιμέτωποι με το θυμό, το φόβο ή τη λύπη των παιδιών τους, βρίσκονται σε ένα τρομερό αδιέξοδο.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι γονείς σήμερα βρίσκονται αντιμέτωποι με προκλήσεις που ήταν άγνωστες στις προηγούμενες γενιές. Οι γονείς σήμερα οφείλουν να κάνουν για τα παιδιά τους, πολύ περισσότερα από το να τους εξασφαλίσουν τροφή, μια καλή εκπαίδευση και μια άνετη ζωή.
Συναισθηματική αγωγή
Με ποιους τρόπους μπορούν, άραγε, οι σημερινοί γονείς να δώσουν στα παιδιά τους εκείνα τα εφόδια που θα τα κρατήσουν μακριά από τους καθημερινούς κινδύνους; Με ποιους τρόπους μπορούν να τα ενδυναμώσουν και να τα βοηθήσουν να αναπτύξουν την αυτοεκτίμησή τους, ώστε να είναι ώριμα και υπεύθυνα άτομα και να κάνουν τις σωστές επιλογές στη ζωή τους;
Η απάντηση φαίνεται να βρίσκεται, σύμφωνα με έρευνες, στο κτίσιμο στενού συναισθηματικού δεσμού μεταξύ παιδιών και γονιών. Εντοπίζεται επίσης στη προσπάθεια των τελευταίων να διοχετεύσουν την αγάπη και το ενδιαφέρον τους, να βοηθήσουν τα παιδιά τους ώστε να αναπτύξουν κοινωνικές και συναισθηματικές δεξιότητες. Εκείνες δηλαδή τις δεξιότητες που χρειαζόμαστε σε όλες τις ανθρώπινές μας σχέσεις, είτε με ενήλικες, είτε με παιδιά.
Απαιτείται λοιπόν από τους γονείς μια δική τους προσωπική ανάπτυξη, χρειάζεται να αγωνιστούν για να μάθουν ώστε να μπορέσουν να διδάξουν περισσότερο τα παιδιά τους. Η συναισθηματική εκπαίδευση και διαπαιδαγώγηση - αλλιώς συναισθηματική αγωγή - προσφέρει το πλαίσιο στο οποίο βασίζεται η συναισθηματική επικοινωνία.
Όταν υπάρχει συναισθηματική επικοινωνία, τότε μπορούμε να αποκαταστήσουμε ποιοτική επικοινωνία με τα παιδιά μας ή αλλιώς συνεννόηση, δημιουργικό διάλογο. Να μιλά ο ένας και να ακούει ο άλλος. Να αντιλαμβάνεται ο ένας τα λόγια του άλλου και να απαντά. Να υπάρχει αλληλοσεβασμός στις διαφορετικές γνώμες που εκφράζονται.
Οι γονείς να μπορούν να θέσουν όρια: Η συμμόρφωση, η υπακοή και η υπευθυνότητα, στοιχεία που πρέπει να πηγάζουν από μια αίσθηση αγάπης και συναισθηματικών δεσμών, που τα μέλη της οικογένειας να νιώθουν ότι υπάρχει ανάμεσά τους.
Η συναισθηματική αγωγή, σύμφωνα με επιστημονικές μελέτες, φαίνεται να βοηθά τα παιδιά να γίνουν υγιέστεροι και πιο πετυχημένοι ενήλικες.
Βέβαια αυτό δε σημαίνει ότι η συναισθηματική αγωγή είναι η λύση για όλα τα καθημερινά προβλήματα της οικογενειακής ζωής. Δεν σημαίνει ότι με την εφαρμογή της, θα εξαλειφθούν όλες οι οικογενειακές συγκρούσεις, που αποτελούν μια πραγματικότητα της οικογενειακής ζωής, ούτε ότι θα σταματήσουν να υπάρχουν πληγωμένα συναισθήματα ή αισθήματα λύπης, άγχους, θυμού ή φόβου.
Τι έχουμε να πετύχουμε;
Εύλογα λοιπόν οι γονείς μπορεί να διερωτηθούν: Γιατί λοιπόν μας εισηγείστε να εφαρμόσουμε αυτού του είδους την αγωγή; Τι έχουμε να πετύχουμε;
Και η απάντηση, συνοπτικά: Αν εφαρμόσετε αυτού του είδους την αγωγή, θα νιώσετε ότι βρίσκεστε πιο κοντά στο παιδί σας. Στην οικογένεια αρχίζει να υπάρχει οικειότητα και σεβασμός. Και όταν υπάρχει οικειότητα και σεβασμός, τα προβλήματα μεταξύ των μελών της οικογένειας σταματούν να μοιάζουν άλυτα.
Όταν ακόμη βρίσκεστε κοντά στα παιδιά σας, από συναισθηματική άποψη, είστε σε θέση να εμπλακείτε περισσότερο στη ζωή τους και να ασκήσετε μεγαλύτερη επίδραση. Όταν βρίσκεστε συναισθηματικά κοντά στο παιδί σας τότε, όχι μόνο δεν φοβάστε να θέσετε όρια, αλλά:
• Αυτά τα όρια γίνονται αποδεκτά από τα παιδιά,
• τα λόγια σας έχουν βαρύτητα,
• τα παιδιά νοιάζονται για τις απόψεις σας και δε θέλουν να σας δυσαρεστήσουν,
• μπορείτε να προσφέρετε κίνητρα και καθοδήγηση,
• μπορείτε επίσης να έχετε επικοινωνία με τα παιδιά σας.
Η αναγνώριση και η έκφραση των συναισθημάτων μέσα στην οικογένεια, δημιουργούν πλαίσια ασφάλειας και εμπιστοσύνης, που βοηθούν το παιδί να ηρεμεί και να ρυθμίζει τα συναισθήματά του. Τα βοηθά επίσης να αναπτύξουν κοινωνικές δεξιότητες, να γίνεται αποδεκτό από τους συνομήλικούς του, να δημιουργεί φιλίες και υγιείς σχέσεις.
Όταν τα παιδιά νιώθουν συναισθηματικά δεμένα με τους γονείς τους, τότε μόνο θετικά στοιχεία μπορούν να προκύψουν. Όταν επιδιώκουμε να κατανοήσουμε τις εμπειρίες των παιδιών μας, τα βοηθούμε να νιώσουν ότι έχουν ένα σημαντικό στήριγμα.
Όταν αποφεύγουμε να τα επικρίνουμε, να μειώσουμε αυτά που νιώθουν ή να αλλάξουμε τους στόχους τους, τότε μας αφήνουν να μπούμε στο κόσμο τους. Μας λένε πώς αισθάνονται. Εκφράζουν τη γνώμη τους. Τα κίνητρά τους αποσαφηνίζονται περισσότερο και αυτό μας οδηγεί σε μεγαλύτερη κατανόηση. Τότε τα παιδιά αρχίζουν να μας εμπιστεύονται.
Έτσι, όταν εμφανιστούν συγκρούσεις, έχουμε έδαφος για την από κοινού επίλυσή τους. Με την υποστήριξή μας, μπορούν ακόμα να βρουν λύσεις στα αδιέξοδα των εσωτερικών τους συγκρούσεων . Και μπορεί πραγματικά να έρθει η ώρα που θα θέλουν να ακούσουν τις συμβουλές μας.
Συμβουλές για να κτίσουμε επικοινωνία με τα παιδιά μας
• Αποφεύγουμε να υποκύπτουμε στην «ύπουλη» συνήθεια να επικρίνουμε και να κάνουμε ταπεινωτικά σχόλια για τα παιδιά μας.
• Προσέχουμε να μην τα περιγελάμε.
• Αποφεύγουμε τις ταμπέλες. Προσπαθούμε να σχολιάζουμε μόνο τις συγκεκριμένες συμπεριφορές και να μην κάνουμε γενικεύσεις στο χαρακτήρα τους.
• Χρησιμοποιούμε τις μικρές επιτυχίες τους για τον έπαινο, για να αυξήσουμε την εμπιστοσύνή τους και να τα βοηθήσουμε να προχωρήσουν.
• Επιδιώκουμε να τους αποδείξουμε ότι ο κόσμος τους είναι σημαντικός για μας, για μια μεγαλύτερη και καλύτερη προσέγγιση. Δείχνουμε ενδιαφέρον για τους ανθρώπους, τους χώρους, τα γεγονότα της ζωής των παιδιών μας.
• Περνούμε κάποιο χρόνο στον παιδικό σταθμό, στο σχολείο, στις εξωσχολικές δραστηριότητες των παιδιών μας. Μιλούμε με τα ίδια τα παιδιά, ώστε να μάθουμε για τους φίλους τους .
• Είμαστε πάντα ειλικρινείς με τα παιδιά μας. Οι επινοήσεις και τα τεχνάσματα, μπορεί να έχουν ως αποτέλεσμα να χάσουμε την αξιοπιστία μας και να χαλάσουμε τη σχέση μας.
• Θυμόμαστε ότι ο στόχος μιας συζήτησης με τα παιδιά δεν είναι κατ’ ανάγκη η επίτευξη συμφωνίας, αλλά η επίδειξη κατανόησης. Πετυχαίνουμε καλύτερα αποτελέσματα, όταν αφήνουμε ανοικτή την προοπτική του διαλόγου.
• Προσπαθούμε να μην επιβάλουμε τις δικές μας λύσεις στα προβλήματα των παιδιών, ιδιαίτερα αν δε μας έχουν ζητηθεί τέτοιες λύσεις. Ως γονείς, μπορεί να ενοχληθούμε με την απροθυμία των παιδιών μας να δεχτούν συμβουλές που δεν έχουν ζητήσει. Το να προτείνουμε λύσεις στα παιδιά, πριν δείξουμε αναγνώριση και κατανόηση στα συναισθήματά τους, είναι σαν να τους ζητούμε να βάψουν μιαν επιφάνεια που μόνο εμείς βλέπουμε.
• Ενδυναμώνουμε το παιδί μας, προσφέροντάς του επιλογές και σεβόμενοι την επιθυμία του. Βέβαια, δεν είναι κακό να ζητούμε από το παιδί να υπακούει ή να συνεργάζεται. Ως γονείς πρέπει να καταλάβουμε ότι, όσο νωρίτερα μάθουμε το παιδί να εκφράζει τις προτιμήσεις του και να κάνει σωστές επιλογές, τόσο γρηγορότερα το βοηθούμε να αναπτύξει την αυτοεκτίμησή του, έχοντας κατά νου ότι η δεξιότητα λήψης σωστών αποφάσεων και επιλογών, αποτελεί αναγκαίο εφόδιο στην εφηβεία.
• Συμμεριζόμαστε τα όνειρα και τη φαντασία του παιδιού μας. Η τεχνική αυτή βοηθά πολύ να δείξουμε κατανόηση και να μοιραστούμε τα συναισθήματα των παιδιών μας. Το να εκφράζουν τα παιδιά επιθυμίες, έστω κι αν ξεπερνούν τις δυνατότητές μας, είναι καλό και χρήσιμο. Το να ακούσουμε το παιδί μας, δε σημαίνει ότι θα πρέπει να το ικανοποιήσουμε. Είναι όμως πολύ σημαντικό να καταλαβαίνουμε το ίδιο και τις επιθυμίες του.
• Κάνουμε διάφορα πράγματα μαζί με τα παιδιά μας.
Ø Διαβάζουμε ένα βιβλίο,
Ø παρακολουθούμε μια ταινία ή ένα θεατρικό έργο,
Ø ακούμε μαζί μουσική,
Ø παίζουμε ένα παιχνίδι,
Ø κάνουμε ποδήλατο, περπάτημα ή τρέξιμο,
Ø κάνουμε μαζί γυμναστική,
Ø φτιάχνουμε ένα φαγητό ή ένα γλυκό,
Ø λύνουμε ένα σταυρόλεξο.
• Είμαστε σταθεροί και υπομονετικοί. Η συναισθηματική αγωγή χρειάζεται σταθερότητα και υπομονή.
• Θυμόμαστε ότι, για την επικοινωνία και την κατανόηση, τα λόγια δεν είναι πάντοτε απαραίτητα. Ένα αγκάλιασμα ή ένα χάδι, είναι πολύ συχνά πιο εύγλωττα από οποιαδήποτε λέξη, ιδίως εάν το παιδί νιώθει λύπη ή φόβο.
• Σεβόμαστε τις περιπτώσεις που το παιδί μας δεν είναι έτοιμο να μιλήσει για ένα θέμα. Ορίζουμε μια ημερομηνία για να το συζητήσουμε αργότερα και επανερχόμαστε στο θέμα, όπως είχαμε υποσχεθεί.
• Δίνουμε υποσχέσεις γι αυτά που μπορούμε να κάνουμε και τηρούμε την υπόσχεσή μας.
• Αποφεύγουμε τους αγώνες υπεροχής. Όταν οι γονείς και το παιδί βρίσκονται μπλεγμένοι σε ανταγωνιστική πάλη και ο καθένας προσπαθεί να υποτάξει τον άλλο, μπορεί να αναπτυχθεί ανάμεσά τους μια σχέση με έντονα εκδικητικά στοιχεία.
• Θυμόμαστε ότι όλες οι συγκρίσεις είναι βλαβερές.



Για το Σύγχρονο Παιδαγωγείο: 

Παπαγεωργίου Γιώτα

Ψυχολόγος – παιδοψυχολόγος

Συντονίστρια/ Εκπαιδεύτρια Σχολών Γονέων

Σύμβουλος Επαγγελματικού Προσανατολισμού

Τηλ: 2721022287

                                              e- mail: giotapapageorgiou@gmail.com

Διημερίδα απο την κα. Ξυδοπούλου Έλενα

 

ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ !!!!!!!!

Νέος φοβερός διαγωνισμός για ένα παιδικό βιβλίο!  Kάντε like και share το post του διαγωνισμού που θα βρείτε στη σελίδα μας στο facebook και πάρτε μέρος !!!!! Ακολουθήστε μας στο Fb https://www.facebook.com/sinchronopaidagogeio. Η κλήρωση θα γίνει την παρασκευή 24 Μαΐου και ώρα 20:00 !!!! Καλή επιτυχία!

ΕΝΣΩΜΑΤΩΣΗ ΣΤΗΝ ΤΥΠΙΚΗ ΤΑΞΗ ΑΓΓΛΙΚΩΝ;

Ο όρος «ενσωμάτωση» ή όπως συνηθίζεται σήμερα «συνεκπαίδευση» (inclusion) τοποθετείται στις δεκαετίες ’70 και ’80. Αναφέρεται σε παιδιά που συνεκπαιδεύονται στο μεγαλύτερο δυνατό βαθμό και δίχως πολλούς περιορισμούς. Με άλλα λόγια; Εκπαίδευση δίχως απομόνωση ή περιθωριοποίηση ακόμη κι αν μιλάμε για τυπικές τάξεις Αγγλικών στην Ελλάδα.

Ωστόσο, αξίζει να θυμόμαστε ότι, τον Ιούνιο του 1994, υπογράφηκε από 92 κυβερνήσεις και 25 διεθνείς οργανισμούς η Διακήρυξη της Σαλαμάνκα με τίτλο «Αρχές, Πολιτική και Πρακτικές στην Ειδική Αγωγή» (UNESCO, 1994)

Εντούτοις, είμαστε όλοι βέβαιοι για το τι αυτή «δεσμεύει» εμάς τους καθηγητές;

1)     Υποδοχή ΟΛΩΝ των παιδιών ανεξαρτήτων ικανοτήτων (φυσικών, συναισθηματικών ή πνευματικών).

2)     Σεβασμός ΟΛΩΝ των παιδιών.

3)     Παροχή σωστής εκπαίδευσης χωρίς κατηγοριοποιήσεις, φραγμούς και ταμπέλες.

4)     Καθηγητές που ως «μότο» θα έχουν τα εξής… «Κοινωνία για όλους», «Κανένας μαθητής εκτός πλαισιού», «Ίσες ευκαιρίες»!

5)     Απόκτηση ισάξιων ρόλων μέσα σε μια ομάδα παιδιών με διαφορετικά χαρακτηριστικά.

6)     Εύρεση και ανάπτυξη όλων εκείνων των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών που θα κάνουν τα παιδιά με διαφορετικά στυλ μάθησης να θριαμβεύσουν.

7)     Ενθάρρυνση ΟΛΩΝ των παιδιών αναφορικά με την κατάκτηση της γλώσσας και ΟΧΙ μόνο εκείνων που «τραβάνε»!

8)     Ενημέρωση των υπόλοιπων μαθητών σχετικά με την έννοια της συνεκπαίδευσης, της συνύπαρξης, της συνεργασίας, της αποδοχής, της διαφορετικής προσέγγισης, της καλώς εννοούμενης διαφορετικότητας, της μηδενικής απόρριψης. Έννοιες που οφείλουν ΟΛΑ τα παιδιά να διδαχθούν από εμάς τους ενήλικες.

Συμπέρασμα…!

Ας προσπαθήσουμε όλοι να προβληματιστούμε με απώτερο σκοπό τη ποιοτική αξιολόγηση του διδακτικού μας έργου, την αποτελεσματική συνεκπαίδευση και την παροχή ορθού εκπαιδευτικού υλικού (και όχι απαραίτητα ό,τι μας συστήνουν οι εκδοτικοί οίκοι), αλλά και την αξιολόγηση ως προς την πληρότητα των πρωταρχικών μας στόχων.

Προφίλ: Έλενα Ξυδοπούλου

Καθηγήτρια Αγγλικών για παιδιά με Μαθησιακές Δυσκολίες. Απόφοιτη του τμήματος Μεθοδολογίας της Εκπαίδευσης Πανεπιστημίων Αγγλίας και Αμερικής. Κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου στην Εφαρμοσμένη Γλωσσολογία και Μετάφραση από το London Metropolitan University. Ύστερα από 13 χρόνια εμπειρίας διδασκαλίας της Αγγλικής σε παιδιά και ενήλικες (σε σχολεία, φροντιστήρια και ως εξετάστρια του ΥΠΕΠΘ για το ΚΠγ) και κατόπιν φοίτησης στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών ασχολήθηκε με τη διδασκαλία της Αγγλικής σε παιδιά με Μαθησιακές Δυσκολίες. Τον τελευταίο χρόνο διεξάγει σεμινάρια σε Καθηγητές Ξένων Γλωσσών και συγγράφει το δικό της υλικό για παιδιά με ΜΔ. 

Για το Σύγχρονο Παιδαγωγείο :

                                                         Έλενα Ξυδοπούλου

Καθηγήτρια Αγγλικών για παιδιά με Μαθησιακές Δυσκολίες. Απόφοιτη του τμήματος Μεθοδολογίας της Εκπαίδευσης Πανεπιστημίων Αγγλίας και Αμερικής. Κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου στην Εφαρμοσμένη Γλωσσολογία και Μετάφραση από το London Metropolitan University. Ύστερα από 13 χρόνια εμπειρίας διδασκαλίας της Αγγλικής σε παιδιά και ενήλικες (σε σχολεία, φροντιστήρια και ως εξετάστρια του ΥΠΕΠΘ για το ΚΠγ) και κατόπιν φοίτησης στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών ασχολήθηκε με τη διδασκαλία της Αγγλικής σε παιδιά με Μαθησιακές Δυσκολίες. Τον τελευταίο χρόνο διεξάγει σεμινάρια σε Καθηγητές Ξένων Γλωσσών και συγγράφει το δικό της υλικό για παιδιά με ΜΔ.

Πως μπορείτε να βοηθήσετε στην γλωσσική ανάπτυξη του παιδιού σας.

Να σημειώσουμε ότι οι παρακάτω συμβουλές είναι γενικές.

Οι δραστηριότητες είναι χωρισμένες σε διάφορες ηλικιακές ομάδες και μπορείτε να τις πραγματοποιείτε προκειμένου να περνάτε δημιουργικά τον χρόνο σας με το παιδί σας.

Με τη βοήθεια του λογοπεδικού σας θα έχετε περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τη δυσκολία του παιδιού σας, καθώς για κάθε παιδί δημιουργείται ένα Εξατομικευμένο Λογοθεραπευτικό Πρόγραμμα.

Από 4 έως 6 ετών

Όταν το παιδί αρχίζει να συνομιλεί και να κάνει διάλογο μαζί σας βεβαιωθείτε ότι προσέχετε το παιδί σας όταν σας μιλάει και αντίστοιχα ότι το παιδί σας προσέχει όταν του μιλάτε.

Εμπλουτίστε το λεξιλόγιο του παιδιού σας. Εισάγετε νέες έννοιες δίνοντας έναν απλό ορισμό της καινούργιας λέξης.

Βοηθήστε το παιδί σας να μάθει να ονομάζει μέρη μιας κατηγορίας π.χ. φρούτα, ρούχα, ζώα κτλ καθώς και να ονομάζει την κατηγορία π.χ. «Τι είναι το μήλο, το πορτοκάλι, η μπανάνα;».

Εισάγετε στο παιδί σας τις αντίθετες έννοιες όπως «μικρό-μεγάλο», «άδειο-γεμάτο», «χαρούμενος-λυπημένος» κτλ.

Βοηθήστε το παιδί να κατανοεί και να εκτελεί σύνθετες εντολές όπως «Πάρε το βιβλίο και το μολύβι και βάλε το βιβλίο μέσα στη τσάντα σου ενώ το μολύβι πήγαινέ το πάνω στο γραφείο του μπαμπά».

Ενθαρρύνετε το παιδί σας να δίνει οδηγίες π.χ. ακολουθείστε τις οδηγίες του καθώς το παιδί σας περιγράφει τι θα πρέπει να κάνετε για να χτίσετε πχ. έναν πύργο.

Διαβάστε με το παιδί ιστορίες-παραμύθια με εικόνες. Ζητήστε από το παιδί να συμπληρώνει τις προτάσεις σας δίνοντάς του το οπτικό βοήθημα, έτσι ώστε να συμμετέχει και αυτό. Μετά ζητήστε από το παιδί να αναμεταδώσει την ιστορία με οπτικό βοήθημα (εικόνες από το παραμύθι). Τέλος ζητήστε από το παιδί να μας πει το παραμύθι χωρίς να έχει μαζί του το βιβλίο. Όπου δυσκολεύεται το παιδί το βοηθάμε με ερωτήσεις.

Ενθαρρύνετε το παιδί να δίνει όσα περισσότερα στοιχεία μπορεί για μία εικόνα. Να μην ονομάζει μόνο αντικείμενα αλλά να χρησιμοποιεί ολοκληρωμένες προτάσεις. Να δίνει στοιχεία για χαρακτηριστικά που αφορούν τα αντικείμενα (χρώμα, υλικό, μέγεθος, σχήμα κτλ), να περιγράφει τις ενέργειες (ρήματα) που απεικονίζονται και να τα συνδέει όλα μαζί.

Εκμεταλλευτείτε τις καθημερινές δραστηριότητες. Όταν είστε στην κουζίνα παροτρύνετε το παιδί να σας μιλήσει για αυτά που κάνετε στον συγκεκριμένο χώρο,τι μαγειρεύετε, τι υλικά χρησιμοποιείτε, τι μαγειρικά σκεύη χρησιμοποιείτε, τι διαδικασίες κάνετε. Το ίδιο όταν βγαίνετε έξω για τα ψώνια του σπιτιού.

 Για το Σύγχρονο Παιδαγωγείο :

Λία Παλαιολόγου

Λογοπεδικός BSc

Κρήτης 6, Βριλήσσια, ΤΚ.15235

κ.6942468102      e.lpalaiologou@yahoo.gr

www.facebook.com/LiaPalaiologouLogopedikos

Η ψυχολογία και τα συναισθήματα της μητέρας και του πατέρα μετά το διαζύγιο

Ο αριθμός των διαζευγμένων γυναικών είναι μεγαλύτερος από τον αντίστοιχο των αντρών, σε αναλογία 5 προς 3. Ένας από τους λόγους που εξηγούν αυτή τη διαφορά είναι, ότι, ενώ το 85% των αντρών που χωρίζουν ξαναπαντρεύονται, στις γυναίκες μόνο το 75% παντρεύεται για δεύτερη φορά.

Μετά το χωρισμό, τόσο ο άντρας όσο και γυναίκα περνούν μία περίοδο κατά την οποία νιώθουν φοβερό άγχος. Παραπονιούνται ότι δεν μπορούν να κοιμηθούν, ότι έχουν χάσει την όρεξή τους για φαγητό, ότι είναι ανίκανοι να συγκεντρωθούν στη δουλειά τους ή ότι δουλεύουν με εξοντωτικούς ρυθμούς. Πολλοί λένε, ειδικά γυναίκες, ότι κλαίνε συχνά χωρίς προφανή λόγο. Σε ορισμένες περιπτώσεις, καταφεύγουν στο αλκοόλ ή στα ηρεμιστικά για να ξεφεύγουν από τα αισθήματά τους.

Οι γυναίκες, και κάποιες φορές οι πατέρες που μεγαλώνουν μόνοι τους τα παιδιά τους, αναλαμβάνουν τεράστιες ευθύνες. Καλούνται να παίρνουν καθημερινά πολλές αποφάσεις, να φέρνουν εις πέρας πολλές υποθέσεις και να υφίστανται πολλές πιέσεις, με αποτέλεσμα να μην βρίσκουν χρόνο τελικά να αφιερώσουν στον εαυτό τους.

Μετά το χωρισμό, οι περισσότερες γυναίκες δηλώνουν πως αισθάνονται χαρά που έχουν μαζί τους τα παιδιά τους. Τα παιδιά αποτελούν ένα κίνητρο που δίνει νόημα στη ζωή τους, καθώς μετά το χωρισμό είναι βυθισμένες σε αβεβαιότητα και σύγχυση. Η ευθύνη των παιδιών τις υποχρεώνει να οργανωθούν, τις απασχολεί και τις κάνει να νιώθουν αγαπητές και αναγκαίες.

Βέβαια, πολλές είναι οι γυναίκες που δηλώνουν πως, αν και τα παιδιά θα κατέχουν πάντα μια προνομιακή θέση στη ζωή τους, η σχέση τους με αυτά δεν τις λυτρώνει από τα αισθήματα μοναξιάς από την έλλειψη συντρόφου. Επίσης, παρατηρείται ότι όσο πιο σημαντική γίνεται η σχέση με τα παιδιά, τόσο πιο πολύ φοβούνται τη στιγμή που αυτά θα φύγουν από το σπίτι.

Δυστυχώς, δεν είναι λίγες και οι γυναίκες που υποφέρουν μέσα στον καινούριο τους ρόλο (διαζευγμένες μητέρες) και φτάνουν στο σημείο να νιώθουν πως εξαπατήθηκαν από την κοινωνία και να θυματοποιούν τον εαυτό τους. Σε αυτή την περίπτωση, η γυναίκα βιώνει αισθήματα έντονου θυμού και απογοήτευσης.

Από την άλλη πλευρά, τα αποτελέσματα των ερευνών δείχνουν ότι οι περισσότεροι πατέρες φεύγουν από το σπίτι παρά τη θέλησή τους. Η αλήθεια, λοιπόν, είναι ότι σε πολλές περιπτώσεις, το παιδί νιώθει ενοχές για αυτή τη φυγή του πατέρα. Θεωρεί ότι κάτι έκανε λάθος ή ότι, αν δεν υπήρχε, ο μπαμπάς του δεν θα αναγκαζόταν να φύγει. Παράλληλα, μπορεί να επιρρίπτει ευθύνες στη μητέρα και να την κατηγορεί ότι αυτή φταίει που έφυγε ο μπαμπάς του ή ότι αυτή τον έδιωξε. Γενικά, το παιδί προσπαθεί να τον ξαναφέρει πίσω και ψάχνει να βρει ποιος φταίει, γιατί θεωρεί ότι έτσι μπορεί να διορθώσει το πρόβλημα.

Είναι σημαντικό να αναφερθεί ότι ο τρόπος φυγής του πατέρα από το σπίτι κατά το διαζύγιο, αλλά και ο τρόπος χειρισμού τόσο από τη μεριά του πατέρα όσο και από τη μεριά της μητέρας, καθορίζουν το μέγεθος των συνεπειών στο παιδί.

Οι περισσότεροι πατέρες που αναγκάζονται να φύγουν από το σπίτι δηλώνουν ότι νιώθουν σας εξόριστοι. Επίσης, επειδή είναι αυτοί που δεν ζουν με τα παιδιά, νιώθουν σαν να είναι άδικα τιμωρημένοι, αν και ο κόσμος φαντάζεται ότι οι πατέρες απολαμβάνουν την ελευθερία τους, οι περισσότεροι από αυτούς ανησυχούν συνεχώς για το μέλλον των παιδιών τους και νιώθουν εντελώς ανίκανοι να συμβάλλουν στη διαπαιδαγώγησή τους.

Το κυρίαρχο συναίσθημα στους πατέρες είναι αυτό της ενοχής, που μεγαλώνει με το πέρασμα των χρόνων. Το παιδί τους μεγαλώνει και αυτοί δεν είναι εκεί για να απολαύσουν τις αλλαγές του. Νιώθουν απομονωμένοι, καθώς δεν συμμετέχουν στα στάδια της ζωής των παιδιών τους. Παράλληλα, ανησυχούν γιατί νιώθουν ότι δεν είναι εκεί για να αντιμετωπίσουν οποιοδήποτε ξαφνικό, καθημερινό κίνδυνο. Νιώθουν πως χάνουν την ταυτότητα του κουβαλητή και του προστάτη της οικογένειας.

Πολλοί είναι οι πατέρες που, στην προσπάθειά τους να καλύψουν την απουσία τους ή να ενισχύσουν το ρόλο τους, καταλήγουν να κάνουν ακριβά δώρα στα παιδιά ή τα πηγαίνουν σε πολυτελή μαγαζιά. Με αυτόν τον τρόπο, νιώθουν, ή πιο σωστά πλανώνται, ότι γίνονται αποδεκτοί και αναγκαίοι στα παιδιά.

Για το Σύγχρονο Παιδαγωγείο:  

Παπαγεωργίου Γιώτα

Ψυχολόγος – παιδοψυχολόγος

Συντονίστρια/ Εκπαιδεύτρια Σχολών Γονέων

Σύμβουλος Επαγγελματικού Προσανατολισμού

Τηλ: 2721022287

                                              e- mail: giotapapageorgiou@gmail.com