Τετάρτη 15 Μαΐου 2013

Η ψυχολογία και τα συναισθήματα της μητέρας και του πατέρα μετά το διαζύγιο




Ο αριθμός των διαζευγμένων γυναικών είναι μεγαλύτερος από τον αντίστοιχο των αντρών, σε αναλογία 5 προς 3. Ένας από τους λόγους που εξηγούν αυτή τη διαφορά είναι, ότι, ενώ το 85% των αντρών που χωρίζουν ξαναπαντρεύονται, στις γυναίκες μόνο το 75% παντρεύεται για δεύτερη φορά.
Μετά το χωρισμό, τόσο ο άντρας όσο και γυναίκα περνούν μία περίοδο κατά την οποία νιώθουν φοβερό άγχος. Παραπονιούνται ότι δεν μπορούν να κοιμηθούν, ότι έχουν χάσει την όρεξή τους για φαγητό, ότι είναι ανίκανοι να συγκεντρωθούν στη δουλειά τους ή ότι δουλεύουν με εξοντωτικούς ρυθμούς. Πολλοί λένε, ειδικά γυναίκες, ότι κλαίνε συχνά χωρίς προφανή λόγο. Σε ορισμένες περιπτώσεις, καταφεύγουν στο αλκοόλ ή στα ηρεμιστικά για να ξεφεύγουν από τα αισθήματά τους.
Οι γυναίκες, και κάποιες φορές οι πατέρες που μεγαλώνουν μόνοι τους τα παιδιά τους, αναλαμβάνουν τεράστιες ευθύνες. Καλούνται να παίρνουν καθημερινά πολλές αποφάσεις, να φέρνουν εις πέρας πολλές υποθέσεις και να υφίστανται πολλές πιέσεις, με αποτέλεσμα να μην βρίσκουν χρόνο τελικά να αφιερώσουν στον εαυτό τους.

Μετά το χωρισμό, οι περισσότερες γυναίκες δηλώνουν πως αισθάνονται χαρά που έχουν μαζί τους τα παιδιά τους. Τα παιδιά αποτελούν ένα κίνητρο που δίνει νόημα στη ζωή τους, καθώς μετά το χωρισμό είναι βυθισμένες σε αβεβαιότητα και σύγχυση. Η ευθύνη των παιδιών τις υποχρεώνει να οργανωθούν, τις απασχολεί και τις κάνει να νιώθουν αγαπητές και αναγκαίες.
Βέβαια, πολλές είναι οι γυναίκες που δηλώνουν πως, αν και τα παιδιά θα κατέχουν πάντα μια προνομιακή θέση στη ζωή τους, η σχέση τους με αυτά δεν τις λυτρώνει από τα αισθήματα μοναξιάς από την έλλειψη συντρόφου. Επίσης, παρατηρείται ότι όσο πιο σημαντική γίνεται η σχέση με τα παιδιά, τόσο πιο πολύ φοβούνται τη στιγμή που αυτά θα φύγουν από το σπίτι.
Δυστυχώς, δεν είναι λίγες και οι γυναίκες που υποφέρουν μέσα στον καινούριο τους ρόλο (διαζευγμένες μητέρες) και φτάνουν στο σημείο να νιώθουν πως εξαπατήθηκαν από την κοινωνία και να θυματοποιούν τον εαυτό τους. Σε αυτή την περίπτωση, η γυναίκα βιώνει αισθήματα έντονου θυμού και απογοήτευσης.
Από την άλλη πλευρά, τα αποτελέσματα των ερευνών δείχνουν ότι οι περισσότεροι πατέρες φεύγουν από το σπίτι παρά τη θέλησή τους. Η αλήθεια, λοιπόν, είναι ότι σε πολλές περιπτώσεις, το παιδί νιώθει ενοχές για αυτή τη φυγή του πατέρα. Θεωρεί ότι κάτι έκανε λάθος ή ότι, αν δεν υπήρχε, ο μπαμπάς του δεν θα αναγκαζόταν να φύγει. Παράλληλα, μπορεί να επιρρίπτει ευθύνες στη μητέρα και να την κατηγορεί ότι αυτή φταίει που έφυγε ο μπαμπάς του ή ότι αυτή τον έδιωξε. Γενικά, το παιδί προσπαθεί να τον ξαναφέρει πίσω και ψάχνει να βρει ποιος φταίει, γιατί θεωρεί ότι έτσι μπορεί να διορθώσει το πρόβλημα.
Είναι σημαντικό να αναφερθεί ότι ο τρόπος φυγής του πατέρα από το σπίτι κατά το διαζύγιο, αλλά και ο τρόπος χειρισμού τόσο από τη μεριά του πατέρα όσο και από τη μεριά της μητέρας, καθορίζουν το μέγεθος των συνεπειών στο παιδί.
Οι περισσότεροι πατέρες που αναγκάζονται να φύγουν από το σπίτι δηλώνουν ότι νιώθουν σας εξόριστοι. Επίσης, επειδή είναι αυτοί που δεν ζουν με τα παιδιά, νιώθουν σαν να είναι άδικα τιμωρημένοι, αν και ο κόσμος φαντάζεται ότι οι πατέρες απολαμβάνουν την ελευθερία τους, οι περισσότεροι από αυτούς ανησυχούν συνεχώς για το μέλλον των παιδιών τους και νιώθουν εντελώς ανίκανοι να συμβάλλουν στη διαπαιδαγώγησή τους.
Το κυρίαρχο συναίσθημα στους πατέρες είναι αυτό της ενοχής, που μεγαλώνει με το πέρασμα των χρόνων. Το παιδί τους μεγαλώνει και αυτοί δεν είναι εκεί για να απολαύσουν τις αλλαγές του. Νιώθουν απομονωμένοι, καθώς δεν συμμετέχουν στα στάδια της ζωής των παιδιών τους. Παράλληλα, ανησυχούν γιατί νιώθουν ότι δεν είναι εκεί για να αντιμετωπίσουν οποιοδήποτε ξαφνικό, καθημερινό κίνδυνο. Νιώθουν πως χάνουν την ταυτότητα του κουβαλητή και του προστάτη της οικογένειας.
Πολλοί είναι οι πατέρες που, στην προσπάθειά τους να καλύψουν την απουσία τους ή να ενισχύσουν το ρόλο τους, καταλήγουν να κάνουν ακριβά δώρα στα παιδιά ή τα πηγαίνουν σε πολυτελή μαγαζιά. Με αυτόν τον τρόπο, νιώθουν, ή πιο σωστά πλανώνται, ότι γίνονται αποδεκτοί και αναγκαίοι στα παιδιά.



Για το Σύγχρονο Παιδαγωγείο:  





Ψυχολόγος – παιδοψυχολόγος

Συντονίστρια/ Εκπαιδεύτρια Σχολών Γονέων

Σύμβουλος Επαγγελματικού Προσανατολισμού

Τηλ: 2721022287

                                              e- mail: giotapapageorgiou@gmail.com

1 σχόλιο: